οδοιπορικό στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης (μέρος τέταρτο).

Το αύριο έγινε σήμερα, αύριο θα είναι χθες… πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός… κάποτε θα μιλάμε για το τώρα και θα νομίζουμε, ότι μιλούσαμε για μια άλλη ζωή. Αλλά αρκετά σας κούρασα. Ξεκινήσαμε λοιπόν για την πόλη. Μπροστά στο Λαογραφικό Μουσείο, βλέπουμε φώτα και ο Ξάνθος φωνάζει: ναι, είναι μέσα! Κάνουν μαθήματα φωτογραφίας! Χτυπάμε την πόρτα, μας ανοίγει ο δάσκαλος και διευθυντής (Admin) του εργαστηρίου Φωτογραφίας της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης (ΦΕΞ) κ. Ευάγγελος Νεραντζής και αφού μας καλωσόρισε, μας επέτρεψε την είσοδο!  Και αρχίσανε να μπαίνουνε στην αίθουσα, όπου καθόταν οι μαθήτριες, οι τέσσερις «φωτογράφοι» (ίσως εδώ θα ταίριαζε το επίθετο demek, αλλά επειδή είμαστε και σοβαροί, αυτά δεν γράφονται…) με τις μηχανές ανά χείρας, τους τρίποδες, τα σκουφιά στο κεφάλι και είχανε όλοι τους ένα κοινό σημείο: τα άσπρα μαλλιά! παρατηρούσα τις μαθήτριες, όλες έκπληκτες μας κοιτούσαν και μερικές τόλμησαν να ψελλίσουν μια ερώτηση: ποιοι είναι αυτοί; Εκδρομή το ΚΑΠΗ βγήκε; 

Και όταν τις είπα, ότι η πρώτη μου μηχανή είχε ενσωματωμένο τον τρίποδα και ο φακός προστατευόταν από ένα μεγάλο ξύλινο κουτί (αυτή η μηχανή που είχε ο Βέγγος στην γνωστή ταινία) σταματήσανε να συζητάνε και σκεφτόταν (ίσως) την εμπειρία που κουβαλούσα… τρομάρα μου… για να μην τα πολυλογούμε, βγάλαμε και εκεί κάποιες φωτογραφίες, και καταλήξαμε στο εργαστήρι του Μήτσου! Αλλά γι’ αυτό θα σας μιλήσω αύριο (ίσως…)

εδώ θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρένθεση, αλλά θα την κάνω σε διαφορετική ανάρτηση!