πέτρινα γεφύρια στον νομό Ξάνθης

5 χιλ. Ξάνθης-Εχίνου (δεν φαίνεταιαπό τον δρόμο)

πιθανολογείται, ότι χτίστηκε τον 16. αιώνα. Το σημερινό του μήκος είναι 35 μέτρα με ύψος μεγάλου τόξου 5,10 μέτρα. Το άνοιγμα της μεγάλης καμάρας είναι 12 μ. και της μικρής 8,8 μ. Αποτελούνταν από εννέα τόξα, που κατέρρευσαν σταδιακά (τα δύο στην πλημμύρα του 1996). Σνέδεε την Ξάνθη με το χωριό Πίλημα και με το χωριό Μάκακλαρ. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διακοσμημένη κεντρική πέτρα κλειδί, στην οποία υπάρχει σύμβολο (ψαροκόκκαλο), συμβολίζοντας την ομάδα των Θρακιωτών κτιστών (των Δουλγέρηδων).

Στην περιοχή του νομού Ξάνθης συναντάμε τα περισσότερα πέτρινα γεφύρια της ορεινής Ροδόπης. Έχουν καταγραφεί 54 που έστω και πληγωμένα από το πέρασμα του χρόνου και των καταστροφικών ορμητικών νερών, κυρίως των πλημμύρων του 1996, συνεχίζουν να στέκονται, σημάδια της ανθρώπινης επινοητικότητας απέναντι στην φύση. Πολλά από αυτά βρίσκονται στη διαδρομή της παλιάς επαρχιακής οδού που συνδέει την πόλη της Ξάνθης με τη Σταυρούπολη και στη συνέχεια με το χωριό Εχίνος. Ενδιαφέροντα δείγματα θα συναντήσετε επίσης στην περιοχή των Σατρών και κοντά στη Μέδουσα. Χρησίμευαν, ως περίπου τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, όταν η βαθμιαία ανάπτυξη του οδικού δικτύου επέβαλε την κατασκευή των άχαρων, τσιμεντένιων ή μεταλλικών απογόνων τους, που σε αντίθεση με την αρμονία και τη χάρη των πέτρινων γεφυριών μοιάζουν σα να εισβάλλουν και να βιάζουν το φυσικό τοπίο.

Ακολουθώντας μια παράδοση που έχει τις ρίζες της στη Ρωμαϊκή εποχή, τα πέτρινα γεφύρια της Ξάνθης είναι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τοξωτά, μονότοξα, δίτοξα ή πολύτοξα.

Τα γεφύρια της Ροδόπης θυμίζουν πολύ, έστω και σε μικρότερη κλίμακα, εκείνα της Ηπείρου, κυρίως με το να καμπυλώνουν το «κατάστρωμά» τους θαρρετά. Πολλά στερούνται προφυλακτικών πεζουλιών, γεγονός που τα καθιστούσε επικίνδυνα και σε αρκετά από αυτά κατασκευάστηκε μετά προστατευτικό τοιχίο, δυστυχώς από μπετόν, ασχημαίνοντας την αρχική τους αρχιτεκτονική.