Και να ο Ιωάννης! Πήγε δίπλα στην φάτνη και την φωτογράφισε!
Και τι ωραία φωτογραφία! Μπράβο Ιωάννη! Όσον αφορά τον Ξάνθο, είδομεν!
Με την ευκαιρία να συγχαρούμε τον Γιάννη Νεραντζή, που σήμερα, 23-12-2011, ανηγορεύθη διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης! Γιάννη, και εις ανώτερα, σου εύχεται ολόψυχα η φωτοπαρέα μας!
Ξεκινήσαμε λοιπόν και περάσαμε δίπλα από την κατοικία του Μητροπολίτου μας και
μπροστά από το Πρώτο Δημοτικό Σχολείο, απ’ όπου αποφοίτησαν σπουδαίοι
συνάνθρωποί μας (Λουκοβίκας Μιχάλης, Στεφανίδης Κώστας, Μπράτης Έκτορας, Κωνσταντινίδης Σάκης κ.ά.) και μετά μπροστά
από το οικόπεδο, όπου υπήρχε κάποτε ένα πανέμορφο παραδοσιακό αλλά και ιστορικό
κτήριο, το Γυμνάσιο Ξάνθης! Κάποιος, που το κτήριο του έκοβε λέει την θέα και
είχε τα μέσα με τους εντιμότατους άρχοντες (το άλφα γράφτηκε με μικρό α, μη
γίνει κανένα λάθος…) της εποχής εκείνης, πρόσταξε να κατεδαφίσουν το κτίσμα
εκείνο! Και εμείς οι υπόλοιποι τι κάναμε; ΤΙΠΟΤΕ!!!! Είμαστε τελικά άξιοι της
μοίρας μας και ό,τι τραβάμε, το τραβάμε επειδή είμαστε ανθρωπάκια, φανατισμένα
ανθρωπάκια, που μόνο τον εαυτούλη μας κοιτάμε να βολέψουμε και αδιαφορούμε για
οτιδήποτε δεν έχει χρηματική αξία για μας!
Βαθιά ανάσα-αναστεναγμός και συνεχίζω…
Φτάνουμε λοιπόν λίγο πιο κάτω, στην πλατεία Μαντσίνη! Έψαξα
να βρω, γιατί την ονόμασαν έτσι, αλλά τζίφος! Απελπισία αυτές οι μηχανές
αναζήτησης! Όλες για έναν ποδοσφαιριστή μιλούσαν! Εκεί μας κατάντησαν! Η ζωή
μας έγινε μια μπάλα και ο καθένας την κλωτσάει κατά το δοκούν! Και νάσου εκεί
στα σκοτεινά, ξεπετάγονται σαν νεράϊδες, σαν οπτασίες, οι νεαρές κυρίες μας!
Αυτές είχαν κάνει ήδη την μισή γύρα στην
Παλιά Πόλη και ανησυχώντας για τα περήφανα γηρατειά, έτρεξαν να δούνε αν
είμαστε καλά, παρόλο που ήταν σίγουρες, ότι είχαμε πάρει τα χαπάκια της πίεσης,
της χοληστερίνης, της ατονίας, και των υπόλοιπων παθήσεων της βρεφικής ηλικίας,
για να μη σας κουράζω με την καταγραφή όλων των φαρμακευτικών ουσιών… και
νάτες!

Ο Γιάννης βέβαια με την βοήθεια του κυρίου Νίκου, ανέβασε
και το γωνιακό διώροφο σπίτι, το οποίο παίδεψα και γω και θα ανεβάσω (ελπίζω)
σαν μια πανοραμική τεσσάρων (α ρε τι κάνει ο στενογώνιος… τελικά είναι ένα μέσον
για την καταπολέμηση πολλών παθήσεων ο στενογώνιος ). Και εκεί που προσπαθούσαμε
(άλλος με καραμπίνα και άλλος με κανόνι) να πολεμήσουμε τον εχθρό, τσουπ και
παρκάρει (παράνομα…) ακριβώς μπροστά μας και επάνω στην γωνία, ένα FIAT με αριθμό κυκλοφορίας ΑΗΕ…,
αλλά άσε είναι φίλος, δεν… Και νάτος, πετιέται ο λεβέντης της παρέας μας, ο αειθαλής
Gordon! με την μηχανάρα
του (NIKON D 90
αν δεν κάνω λάθος), το φόβητρο των Canonάκηδων , αλλά χωρίς τρίποδο!!!
Όλοι ξέρουν πόσο σταθερό χέρι έχει, αλλά δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε! Αφού
μας μάλωσε, διότι είμαστε ακόμη εκεί, αφού μας δήλωσε, ότι δεν έχει έμπνευση
για φωτογράφηση, στάθηκε κοντά μας και άρχισε (;) να κλικάρει… εύχομαι και
ευελπιστώ, να τον δούμε κάποια στιγμή στην φωτοπαρέα μας… κατόπιν σκορπίσαμε
δεξιά και αριστερά και η συνέχεια την επόμενη φορά…

ζητώ την κατανόησή σας! είναι πανόραμα τεσσάρων, αλλά χεράτη, διότι η ραπτομηχανή τάπαιξε... οι όποιες παραμορφώσεις οφείλονται στον στενογώνιο φακό και ήταν επιθυμητές (ό,τι δεν φτάνει η αλεπού...)
η συνέχεια την επομένη...